martes, 6 de diciembre de 2011

Examenes corrixidos e fin do traballo de hoxe

Rematada a corrrección dos exames de 3ºB e coas notas xa enviadas a vosa conta de correo, aproveito para engadir unha nova entrada n oblog e buscar nesta entrada certa relación co examen feito a pasada semana. Nunha das preguntas, para máis precisión creo que foi a oito, preguntaba polas tres grandes migracións acontecidas na Idade Moderna e Contemporanea. Nesa resposta, un dos apartados facía referencia á que lles tocou sufrir a millóns e millóns de africanos para servir como man de obra esclava en todo tipos de traballos que se realizaban nas colonias. Nese comercio humano, dos maís rendibles do momento. Nese comercio fixeronse moitas fortunas e participaron todo tipo de persoas. O que vos aparece na imaxen, o Marqués de Amboage ( que ten nome de rúas e prazas en varias localidades da nosa provincia) foi un deles. A día de hoxe incluso existe unha fundación adicada a preservas o seu legado.

O que vos prantexo son varias cuestións para subir nota e que tedes que engadir a este artigo:

1º- Onde podemos atopar algunha rúa ou praza que faga referencia a este noble?

2º-Onde se atopa a súa fundación?

3º-Unha breve biografía do Marqués de Amboage e a relación co visto no tema 4.

viernes, 2 de diciembre de 2011

Fin da xornada laboral de hoxe e notas de 4º xa na libreta


Todo o día corrixindo os exames de onte dos alumnos de 4º; trinta e tres exames de Historia, dos temas tres e catro.Dúas horas pola mañán e catro pola tarde. Non foron bos os resultados, desgraciadamente, pero antes de poñernos de mal humor polas notas, apartado que deixamos para o luns, deixovos un dos primeiros videos de "panxoliñas" para endulzar o ambiente.

lunes, 28 de noviembre de 2011

Para o examen do xoves

Despois duns cantos días volvo a retomar o blog para darvos algunha indicación para o exame do xoves. Como vai sendo norma e normal o primeiro dos exames de avaliación é o de Xeografía, o cal por unha partye é bo, pois deixades de lado unha materia densa, pero por outra parte é malo, pois podíase comezar con algunha asignatura ménos complexa.
Para o exame do xoves necesitades o seguinte material:

a) Calculadora ( si, pese a ser un exame de Xeografía fai falta a calculadora)

b) Atlas (coidade co Atlas, pois facedes o examen os dous cursoas ó mesmo tempo)

Como pistas para o exame, poucas vos podo dar, pois a materia en sí non é demasiada, pero con estas dúas imaxes penso que podedes sacar algunha cuestión. Sorte....



martes, 8 de noviembre de 2011

El viaje de Said


Os dejo este cortometraje, que recibió numerosos premios, entre ellos un Goya en el año 2007 y que aborda alguno de los aspectos que estuvimos estudiando en este tema y en el anterior .Como veis la duración no es mucha ( poco más de diez minutos) y creo que puede servir para ampliar la infomración dada en el aula.

Un vez visto, espero vuestros comentarios, vuestras opiniones o lo que os parezca relacionado con el video.
Para ver como se filmó:

http://www.elviajedesaid.blogspot.com/

Para obtener más información:

viernes, 28 de octubre de 2011

Vamos de efemérides


Vamos de repaso de datas sinaladas e con historia, aproveitando que esta semana o Concello de Carballo anunciou que celebraba o seu 175 aniversario (1836-2011). Esperando esa data e esa exposición, que supoño que será digna de ver, cruzamos o charco e casi enfrente de nós, está a dama que preside a entrada da cidade cosmpolita por excelencia dende fai 125 anos e que tan ben cantaron ,entre outros, o gran Frank Sinatra. E poñoa,para os de 4º de ESO, porque esa dama e unha deusa romana, Libertas, da cal non falamos na clase de hoxe ( e iso que falamos de deuses) e porque na man que non leva a antorcha, leva unha taboa que fai referencia ó día da Independencia dos EE.UU, o 4 de xullo de 1776. Supoño que algo diso debería sernos coñecido aínda que moitos non o demostraron o pasado mércores, o día do examen.Pero es é outra historia da que xa falaremos outro día...


martes, 25 de octubre de 2011

A punto de ser sete mil millóns de personas sobre a Terra

Na edición dixital do xornal "La Voz de Galicia" sae esta nova, pola cal a ONU calcula que a finais deste mes chegaremos á cifra da que falamos na clase neste tema. A esta hora somos,6.998,56 millóns de persoas.


Ver a nova,

La Voz de Galicia

Cinco da tarde e os examenes corrixidos



Fai cinco minutos que rematei de corrixir as probas dos dous grupos de 3º de ESO. Toca un par de minutos de descanso, que levo dende as dúas e media da tarde sen parar. Para facer máis amena a espera e por si non vos vai o correo,deixovos este video musical, de Si Cranstoun que actúa este sábadoSantiago.
i

martes, 18 de octubre de 2011

Mañán, o primeiro examen deste curso

Agora mesmo acabei a correción dos traballos que me entregachedes as semana pasada sobre os continentes, con resultados para todos os gustos. Pero mañán xa os veredes,agora toca centrarse na proba dos dous primeiros temas, que como xa vos dixen non vai a ser nada difícil e de feito dinvos varias pistas para que a proba non sexa tan dura, que por certo, non o é, repito e reitero.

E que pistas vos podo dar?Pois deixovos unha, pero que máis que unha pista é unha verdade ou realidade. Hai que ter moito coidado cos riscos naturais.A ver que vos parece o video da excelente película de Clint Eastwood, "Más allá de la vida". Picade na imaxen e xa me contaredes:


jueves, 29 de septiembre de 2011

Artigo extraido de "El Mundo", realizado por Paco Rego

Cómo sobrevivimos con 10 litros de agua

La idea surgió en la redacción de Magazine sin que nadie calibrase lo difícil del reto. El periodista Paco Rego y su familia, animados por la idea de concienciar sobre el problema del agua, se prestaron a vivir una semana consumiendo la misma cantidad que en el Tercer Mundo: 10 litros por persona y jornada. Éste es el día a día de cómo sobrevivir a punto de abandonar en el intento.

No me había sentido nunca tan raro en mi propia casa. Hace sólo cinco horas que mi mujer, mis dos hijos y yo empezamos a vivir (o más bien sobrevivir) con el agua racionada. Por delante, 163 horas de experimento. En total, una semana. Para ninguno de nosotros, especialmente los chicos, será fácil apañarse con 10 litros diarios por persona, la cantidad, según la Organización Mundial de la Salud (OMS), de que dispone un ciudadano de Uganda o Zimbabue, mientras en Etiopía la cifra baja a tres litros. Muy pocas reservas de líquido si se comparan, por ejemplo, con los casi 12 litros que corren por nuestro sumidero cada vez que presionamos la palanca del retrete. De modo que nos quedan por delante siete días realmente duros, durante los cuales ninguno de nosotros se podrá duchar ni tirar de la cisterna ni usar la lavadora... Ni siquiera echar mano de refrescos (excepto leche, y sólo en los desayunos) ni de ningún otro producto frío, como el hielo, para refrescarnos el cuerpo. Toda el agua de que disponemos para pasar la semana está dentro de las 56 garrafas de plástico, de cinco litros cada una, que hay repartidas por el piso. Ni una gota más.



16:00 horas. Comienza la desventura. O no. Roberto, el pequeño de la casa, es el que mejor se lo ha tomado. Para él es como un juego. Quizás porque a sus 10 años, y acostumbrado, al igual que millones de niños, a las comodidades de una sociedad del primer mundo (4.000 menores de edad mueren cada día por falta de agua en todo el planeta), no alcanza a comprender lo que supone convivir con el grifo seco. Empezando por la incomodidad del aseo. A media tarde, tras salir del colegio, tuvo su primera experiencia seria con las garrafas. Llegó a casa empapado de sudor. Además, estos días anda medio acatarrado debido a los bruscos altibajos de temperatura (la primavera en Madrid está siendo imprevisible). Así que para evitar males mayores, su madre, Portal, pone a calentar cinco litros de agua (al niño, hoy, ya sólo le quedan dos). Hay que verlo agachado dentro de la bañera, con una tinaja de agua templada al lado y frotándose el cuerpo con una esponja humedecida en gel. Aunque lo peor está por llegar. A medida que Roberto aclara la esponja en el agua, las pompas del gel se van haciendo cada vez más numerosas y grandes, como un alien, dentro de la tinaja. Es lógico. Cuanto más avanzan las horas los problemas crecen y hasta los reflejos, que otras veces nos han evitado males mayores en la casa, parecen adormecidos. Nos sentimos como unos principiantes.

"Y ahora, Rober, ¿cómo te aclaramos?", se lamenta algo contrariada la madre. "Aún queda agua limpia en mi garrafa", le responde el niño, recubierto de jabón y tiritando de frío dentro de la bañera. No le había visto tan enfadado a lo largo del día. Para rebajar la tensión quisimos dejar constancia gráfica de su bautizo con agua de garrafa —sus abuelos no dan crédito desde que saben del lío en el que nos hemos metido y nos han pedido que les mandemos una foto—, pero el pudor, o quizás lo rocambolesco de la situación, le impide que nos deje fotografiar el momento. Consumo: 40 litros Déficit: 0 litros Reservas: 240 litros.

 


 
7:30 de la mañana. La de hoy no es una mañana cualquiera. Hemos despertado a la hora de siempre. También Lalo, nuestro perro pincher. Aunque, a decir verdad, el trajín por la casa en nada se parece al de un día normal. Tampoco los comentarios y los gestos son los habituales. Y más en los chicos, que van de un lado a otro murmurando sus quejas. Por momentos, casi me arrepiento de haberlos metido en esto. Se me hace extraño ver a David, mi hijo mayor de 17 años, acarreando garrafas de agua por el pasillo camino del cuarto de baño. Y a Roberto, que enfila hacia la cocina refunfuñando porque, dice, "no quiero volver a bañarme en la tinaja. Es un asco (o quizás un adelanto de cómo se pueden poner las cosas)".



Pero lo que más me llama la atención es ver a estas horas a Portal, sentada en el salón, con el rostro pensativo y un bolígrafo en la mano. Conociéndola, seguro que ha estado maquinando durante la noche. "¿Estás bien?", le pregunto. Y ella, que casi nunca se queja de nada, me mira como diciendo: "Algo hay que hacer". Se refiere a que hay que buscar una fórmula fácil y rápida para que a todos nos rinda más el agua. Ayer, de hecho, llegamos al final de la jornada con las reservas del día agotadas y una pila de ropa sin lavar. No va pues desencaminada cuando habla de encontrar cuanto antes una solución. Mientras preparo el café para los desayunos, viene a la cocina y me cuenta que se le ha ocurrido una idea para economizar líquido. Consiste, según ella, en aprovechar el agua donde se cuecen las verduras para regar las plantas. Tenemos 23 tiestos, entre pequeños y medianos, que necesitan agua dos veces por semana. En total, siete litros y medio que nos ahorraríamos. El plan nos parece original. Otra cosa es que funcione. Roberto, que acaba de darle el último sorbo al Cola Cao, aventura una explicación: "Claro, como las verduras también son plantas...". No le falta razón. Así que hoy comeremos verduras.



A primera hora de la tarde llegan noticias inquietantes al ordenador de la casa. Los pantanos merman al paso de los días (están al 54% de su capacidad total) y a estas alturas del año, con el verano a las puertas, los meteorólogos ya no esperan la llegada de grandes lluvias. Auguran, unánimes, una temporada larga de sequía, sobre todo en el sur y el centro de la Península. La propia ministra de Medio Ambiente, Cristina Narbona, pide a los ciudadanos que le echen imaginación y se las arreglen, al menos hasta septiembre, para no gastar demasiada agua. Los ecologistas, más directos, dirigen sus críticas a los propietarios de jardines, piscinas y campos de golf. No es para menos. El agua que gasta en riego uno de estos campos de recreo daría consumo a una población de 9.000 habitantes.



Nosotros, en lo doméstico, optamos por evitar las frituras y comidas grasientas: luego no hay forma de limpiar los cacharros, el fogón, las salpicaduras de aceite en la encimera y en el suelo, sin derroche de H2O, el elemento que tiñe de azul nuestro planeta desde la distancia sideral. Consumo: 40 litros Déficit: 0 litros Reservas: 200 litros.



El nuestro es un viaje (ya dura tres días) al mundo de la escasez. "Hoy ya nos sentimos un poco agobiados. Hemos gastado bastantes botellas de agua y no sé si nos llegarán para terminar la semana. Mamá se desespera mucho cuando ve el montón de la ropa sucia que tiene que lavar a mano", escribe Roberto en unas hojas de papel, a modo de improvisado diario. "La señora que viene a limpiar la casa", continúa el pequeño, "creo que no entiende nada de lo que estamos haciendo. Mamá le dice que sólo tiene una garrafa para fregar todo el piso y que no use mucho detergente para que el agua no se ensucie, así no tiene que cambiarla. Papá también está un poco cansado. A veces habla solo y dice que ojalá no haga calor porque si no lo vamos a pasar muy mal. Me acuerdo de los niños de África, pobrecitos, se mueren de enfermedades porque no tienen para beber". Entonces le explico a Roberto que con el agua que gasta cada día un español (la media nacional está en 278 litros), un habitante de La India tiene para una semana. Él se queda sin habla, pensativo.



Uno nunca se imagina que la carestía del preciado líquido pueda llegar a afectar tanto la convivencia. Porque no sólo te cambia el carácter. Incluso la relación con la gente ajena a la familia se ve, de algún modo, alterada. Hoy, por ejemplo, deberían estar en nuestra casa unos amigos de Salamanca, Antonio y Josefa. Al final tuvieron que irse a un hotel. Les explicamos, para su asombro, que el agua de la que disponemos no da para todos. Cuestión de supervivencia.



Antonio, que se ha quedado desconcertado, nos llama de nuevo por teléfono para saber cómo andamos de ánimos. Casi no da tiempo para explicárselo. Dice que estamos locos y que para él sería imposible llevar una vida así. Menos mal que nos callamos la dieta que estamos siguiendo: muchas legumbres y vegetales, pasta, pollo cocido y fruta. Los vegetales y la fruta, sobre todo por el aporte de agua. También hemos reducido mucho el consumo de sal para evitar las ganas de beber.



Son las siete de la tarde y David se está preparando para irse con los amigos. Sale del cuarto de baño impecable, como siempre, y con una garrafa de cinco litros vacía. La última que le quedaba entera. Sólo le resta otro recipiente con apenas un litro. Los otros nueve que faltan los aportó, igual que hicimos los demás, para limpiar la casa, hacer el almuerzo (hoy la cena tendrá que ser a base de bocadillos para no ensuciar), y darle un remojón a la ropa.



"¿Y mi camisa azul marino?", inquiere David. Cómo explicarle a un mocete de 17 años que una de sus prendas favoritas no ha entrado en el cupo de la ropa imprescindible que tocaba lavar. Entre otros motivos porque, en ese afán de ahorrar reservas, su madre y yo decidimos usar la ropa que menos agua necesita para su lavado. En vez de camisas de manga larga, polos de maga corta. En vez de jerséis de lana, jerséis de algodón fino... Y a poder ser, de colores oscuros, que se manchan menos. En los armarios hay cada vez menos recambios. Consumo: 45 litros Déficit: 5 litros Reservas: 155 litros.



Después de unos días con el cielo entre nubes, hoy luce el sol y los termómetros anuncian 21 grados de temperatura, pudiendo alcanzar los 23 a mediodía, según el hombre del tiempo. Para la mayoría del vecindario puede suponer un respiro tras varios días con mañanas frescas y grisáceas en Madrid. Para nosotros, en cambio, es una mala noticia. Si el calor comienza a apretar dudo mucho que podamos hacerle frente. Me pongo en lo peor, que alguien de nosotros pille una de esas diarreas propias del cambio de temperatura o enferme de algún otro mal. Cruzo los dedos.



El buen tiempo me lleva al balcón y aprovecho para echarle un vistazo a las plantas. Como me temía, algunas no han respondido bien al agua sobrante de hervir las verduras. Acabamos de comprobar que cuatro de las 23 plantas que tenemos repartidas por la casa se están marchitando sin remedio. Tres de ellas llevan más de un año con nosotros.



Roberto, que hoy se ha despertado a las 7:30 con el ceño fruncido, viene a la cocina exigiendo. Ha quedado para jugar un partido de fútbol con sus amigos del cole. Intentamos convencerle de que hoy, precisamente, no es el mejor día para hacer deporte, y más aun teniendo en cuenta las precarias condiciones de agua en que vivimos. Hace calor y, además, hay una pila de ropa que lavar y necesitamos asearnos un poco más a conciencia, cocinar... Por si fuera poco, hemos inaugurado la jornada con un déficit de cinco litros. Otra vez el instinto de supervivencia a prueba. Tanto a su madre como a mí nos tienta sacrificar parte de nuestras reservas para que Roberto pueda darse un buen baño tras el partido, pero al final optamos por ser conservadores. El día va a ser largo y caluroso. La obsesión por ahorrar agua incluso nos lleva a reducir las veces que vamos al váter. Se calcula que el número de visitas al cuarto de baño, por persona, es de entre dos y seis veces al día: teniendo en cuenta que la media es de tres personas por hogar, esto supondría "tirar de la cadena" una media de 12 veces por día, con un consumo de agua de 120 litros. Así pues, un hogar medio consume unos 40.000 litros de agua al año sólo en este menester. Consumo: 40 litros Déficit: 5 litros Reservas: 110 litros.



Si no fuera por mi mujer, hoy yo hubiera caído en la tentación. O, mejor dicho, en la rutina. En cuanto me despierto salgo corriendo hacia el cuarto de baño. Son ya las 9:30. Y mientras me miro al espejo, ojeroso y medio dormido, la mano se me va directa al grifo de la pila. Como de costumbre. Menos mal que Portal ya ha vuelto de acompañar a nuestro hijo pequeño al colegio. "Paco, el agua está en las garrafas", me recrimina desde la habitación. ¡Ufffff... Qué mal trago! Por un instante me sentí avergonzado, cabreado, irritado... Menudo ejemplo, me dije. Y eso que lo único que pretendía era afeitarme. Algo normal si a día de hoy viviésemos como una familia normal. Pero las condiciones en las que estamos, sin disponer de ropa suficiente para mudarnos ni poder comernos un guiso ni disfrutar de una ducha, abrir el grifo para fregar los platos o tirar de la cisterna, no dan para estos lujos. Porque eso es el agua hoy, un lujo al que, sin embargo, seguimos sin apreciar su verdadero valor. Quizás porque nos hemos acostumbrado, como a tantas cosas, a nadar en la abundancia, a consumir por encima de nuestras necesidades. Basta echar un vistazo a los números: con el agua que gasta al día un habitante de cualquier ciudad o pueblo de España, 278 litros, un ciudadano de Bangladesh tiene para toda una semana. Obsceno. Me pregunto cuánta gente es consciente de esto. A cuánta le importa que su vecino se gaste al día casi 300 litros de agua, cuando, según la ONU, a una persona le bastaría con 50 para cubrir las necesidades.



Por unos minutos me quedo en blanco. Voy a por una garrafa al balcón y me ciño sin rechistar al cupo diario que me corresponde. A ojo, vacío sobre la pila poco menos de un litro de agua para afeitarme. Repito la cantidad y me lavo la cara. Luego lleno un vaso y termino de cepillarme los dientes. En total he gastado dos litros en vez de los 10 que consumo normalmente.



Mi sorpresa es no haber caído en la cuenta de que hoy sólo dispongo de poco más de ocho litros para todo el día. Tanto los niños como mi mujer también tendrán que apañárselas con igual cantidad. Hay que compensar los cinco litros que venimos arrastrando de déficit. Si duros han sido los cuatro días anteriores, no quiero imaginar cómo serán los tres que nos restan. Y con calor. Por un instante, estoy tentado a abandonar. Portal, que me ve un tanto desesperado, trata, como siempre, de animarme con alguna de sus prácticas ocurrencias. Ha comprado tres cajas grandes de toallitas húmedas de papel, parecidas a las de los bebés, para que nos sirvan de aseo. No nos queda otra. La montaña de ropa sucia ya no puede esperar más, especialmente la de uso interior, y eso significa que de los 35 litros de agua de que disponemos para el día, siete serán para la colada. Nos quedan 28 litros para cocinar, beber y darle un lavado de cara a los suelos. Y para el cuerpo, toallitas de papel. Un consuelo.



Lo malo es cuando se lo digamos a David. Aunque creo que, de los cuatro, es el que mejor está llevando la recta final. Supongo que para pasarme luego la factura. Aunque intuyo que, como recompensa, no aceptaría lo que pagamos por el agua: 0,42 euros por metro cúbico (1.000 litros), el precio más barato de toda la Unión Europea (el más caro, el de Alemania, con 1,44 euros). Como me esperaba, a David no le salen las cuentas y, por consiguiente, rechaza mi interesada oferta.



Al final del día hacemos balance: hemos conseguido aguantar con 21 litros. Ni yo, que soy el más pesimista de todos los miembros de la familia, me lo creo. Todo un alivio. Mañana empezaremos la jornada de nuevo con 40 litros exactos. Consumo: 35 litros Déficit: 0 litros reservas: 75 litros.



Desde fuera, ya lo he dicho, nadie da crédito a este reality que estamos viviendo. Ni siquiera algunos de los trucos que empleamos para sobrevivir parecen interesar a amigos y familiares. Como mucho, les resultan curiosos. Quizá porque, al vivir en una ciudad como Madrid —donde el agua se derrocha a caudales sin que sus habitantes paguen, no ya el precio estipulado, sino por el daño ecológico que causan al consumir más de la cuenta un bien escaso—, lo normal es que la gente se tome esto de los trucos domésticos como algo inútil. Aunque, a decir verdad, funcionan. Por ejemplo, el caldo de cocer las verduras. Sólo cuatro de nuestras 23 plantas se han perdido (hoy hemos repetido la operación). Las demás, mal que bien, ahí siguen alegrándonos la casa. Y aunque parezca raro, incluso viene bien elegir el gel de baño y los detergentes. Cuanta más espuma hagan, más agua será necesaria para quitarla. A Marchela, nuestra limpiadora, le dio resultado. Le bastaron siete litros para quitar la suciedad del baño y la cocina.



Más complicado lo ha tenido David. A primera hora de la mañana, y a sabiendas de que había quedado con los amigos esta tarde, decidió romper la férrea disciplina de consumo que él mismo se había impuesto en los últimos tres días. De un tirón se gastó seis litros en asearse. Su madre, que desde el principio asumió la ingrata tarea de velar por el cumplimiento de las normas en la casa, le refresca la memoria diciéndole que su hermano menor, cuando se ha extralimitado, tampoco tuvo más agua que la que le correspondía por jornada.



Y es que a estas alturas creo que lo que más nos altera es nuestro propio estado de ánimo. Pero si hasta aquí hemos llegado con las mismas reservas líquidas de una persona del Tercer Mundo —aunque, como es lógico, con otras comodidades y recursos que hacen más llevadera la experiencia—, lo normal es que mañana los cuatro lleguemos a la meta por lo menos con la lección aprendida. Porque, sobre todo, esto ha sido una enseñanza intensa y dura en muchos momentos.



Hoy, mientras cenábamos tortilla de acelgas y queso —está prohibido manchar—, Portal vuelve a insistir en el desprecio con que tratamos al llamado líquido de la vida. El ejemplo es clarificador: los países ricos, entre ellos España, consumen por término medio 12 veces más que las naciones pobres. Desde la comodidad de nuestras casas, esta situación puede parecernos muy lejana, pero no hay más que oír a los estudiosos del clima, como el alemán Klaus Toeffer, para hacernos una idea del futuro que nos espera. "El agua será en breve motivo de guerras entre países", pronostica el secretario de Naciones Unidas para el Medio Ambiente. Sus palabras, lejos de todo pesimismo apocalíptico, casan con varios informes donde se dice que el 66% de la Tierra sufrirá restricciones en el año 2025. A la vuelta de la esquina.



Roberto, que no pierde detalle, sale al paso con una pregunta que nos desconcierta: "¿Tendré que ir yo también a esa guerra?". "Tú no, pero muchos otros niños de otros países quizá sí", contesta su madre. El chiquillo enmudece. Poco tiempo después de irse a su habitación, supuestamente a dormir, se acerca al salón con una hoja de papel en la mano. Es su particular diario de la semana. Dice así: "Hoy me voy a la cama preocupado porque no sé qué será de mi hermano y de mí cuando seamos mayores. Si la gente tiene sed tendrá que robar el agua para beber. Espero que no nos toque a nosotros. Mis padres dicen que las personas no aguantarán más y habrá muchas guerras. Pero que si entre todos nos ponemos de acuerdo y ahorramos, entonces habrá agua para todo el mundo. Se lo diré mañana a mis amigos". Consumo: 40 litros Déficit: 0 litros Reservas: 35 litros.



Hemos llegado al final con las reservas menguadas. Siete litros por cabeza y, lo que es peor, sin ánimos suficientes para mantener a raya el consumo. Ni siquiera Portal, a la que se le da bien organizar, sobre todo en momentos de caos, pone gran empeño en seguir tirando del carro. Se ve que la semana de privaciones ha mermado su paciencia. Y tal como es ella no me extrañaría que mañana pusiera todo patas arriba o fumigara la casa. Bichos raros yo no he visto, pero ella encuentra cosas sucias en todas partes. Además, a Roberto le toca otra vez sesión de tinaja y a mí la fregona. El chico vuelve de gimnasia mojado en sudor. También yo me siento impaciente después de tantos días sin poder asearme en condiciones. "Supongo que esta noche ya podremos abrir los grifos", salta David.



Estoy convencido de que no sólo Portal y yo, sino que también ellos van a recordar esta semana a dieta para el Magazine; y que cada vez que vean un grifo abierto derrochando lo cerrarán y tendrán, en fin, la conciencia de que es un bien escaso... Aún nos quedan tres horas. Para entonces, y como nos habíamos prometido hace una semana, los cuatro brindaremos... ¡Con agua! Consumo: 35 litros Déficit: 0 litros Reservas: 0 litros.






martes, 27 de septiembre de 2011

Os efectos da natureza

A semana pasada, nunha das primeiras clases do curso, falaba do que estaba a acontecer na Isla de Hierro. Si vos lembrades, comentaba que nos últimos días se rexistraran máis de 8000 pequenos temblores, o que facía pensar que podía haber actividade volcánica.. Deixovos un para d eenlaces da prensa de hoxe para que vexades o que pode pasar:


viernes, 23 de septiembre de 2011

Los distintos dominios climáticos

CLIMAS CÁLIDOS


- El clima ECUATORIAL se caracteriza por tener todo el año casi la misma temperatura, unos 25º, que es como si estuviéramos siempre aquí en el mes de junio, pero a la vez con muchas lluvias durante todo el tiempo y por esa razón en esas zonas se encuentran los ríos más caudalosos del mundo y hay grandes bosques.
  - El clima TROPICAL LLUVIOSO tiene también abundantes lluvias, aunque no tanto como en el Ecuador, y las temperaturas varían un poco más a lo largo del año.
- El clima TROPICAL SECO. Aquí llueve bastante menos y casi nunca en verano. Las temperaturas suelen variar más a lo largo del año, estando entre los 15ºy los 25º.
- Por último el clima DESERTICO donde casi no llueve nunca. Aquí, durante el día hace muchísimo calor y durante la noche mucho frío. A veces hay hasta 40º de diferencia entre el día y la noche. Aquí no hay ríos y la vegetación es casi inexistente.

CLIMAS TEMPLADOS

El clima MEDITERRANEO. En estas zonas los veranos son secos, sin lluvias y muy calurosos; los inviernos son suaves, es decir, no hace mucho frío y llueve, aunque no demasiado.
- El clima OCEÁNICO tiene las siguientes características: las lluvias son frecuentes durante todo el año. No suele hacer mucho calor en verano ni mucho frío en invierno.
- El clima CONTINENTAL. Las temperaturas varían mucho entre el verano y el invierno. En el verano no suele hacer mucho calor, pero en invierno suele haber temperaturas de cero grados o bajo cero. Suele llover mucho en verano.

CLIMAS FRÍOS

  Los climas fríos son los que se dan en los polos y en las zonas de alta montaña.

viernes, 16 de septiembre de 2011

Primeiro día de curso

Vaia cariñas; mentres escribo estas liñas, os meus alumnos de 3ºA aínda non despertaron e iso que xa son as nove e media da mañán. Ten pinta de ser unha boa clase, con dous alumnos novos, chegados do IES Alfredo Brañas e do IES Urbano Lugrís de Malpica. 

De momento todos caladiños, tranquilos, supoño que esperando a coñecer ó resto dos profesores e falar cos de 3ºB. 

martes, 14 de junio de 2011

Xa queda menos para o fin de curso



O sábado, á tardiña, tiña lugar no colexio, o acto de graduación dos alumnos de 4º de ESO. Non hai que dicir, que é unha das datas máis esperadas por todos, tanto pola festa, como por todo o que rodea ese día. Que si peluquería, que si vestidito, que si festa,...Aínda que non de xeito oficial, o sábado era o primeiro pasao para deixar atrás unha etapa que para moitos comezaba cando con tres anos percorrían as vellas instalacións do colexio Leus, na rúa Álvarez de Sotomayor, naquelas vellas aulas situadas no centro da nosa vila. De cando a ningún dos profesores que estabamos de guardia queríamos ir a vosa clase a facer unha sustitución polo "traviesos" que erades.
As vacacións, o remate do curso aínda será a semana que ven, pero para moitos a cabeza (a cabeza non para, como din na tele) trae recordos, lembranzas, algúnss bos, outros non tan bos, de todos estes anos de convivencia, de estar xuntos na aula, nas excursións, no patio...

Por razóns moi poderosas, este ano non puiden asistir e iso que tiña preparado un discurso no que case todos vós saiades non ben parados de todo, pero xa me dixeron que Javier fixo un moi bo traballo. De todolos xeitos, noraboa a todos e moita sorte na nova andadura

martes, 7 de junio de 2011

Os tempos cambian pero non tanto...






O tempo avanza e parece que todo o vello, que todo o antigo queda moi atrás, moi desfasado. Pero si nos paramos un pouco vemos que non é tanto como pode parecer.

A imaxen de Fraga, co seu mítico bañador MEYBA, bañándose en Palomares (Almería), demostrando á opinión pública mundial que non existía risco algún, despois de que naquela zona caeran bombas nucleares procedentes de varios avións norteamericanos.Corría o ano 1966. O outro video, máis recente, e da conselleira de agricultura de Andalucía, demostrando ó mundo enteiro que o pepino (non vou a poñer como se di en galego) non ten efecto negativo no corpo humano

Xa tedes as notas



Boas tardes a todos; xa tedes as notas na vosa conta de correo de gmail. Están en formato de letra, mañán xa veredes os exames. Mentres abrides o voso correo e para templar os nervos dadelle a play para ver este video. Sorte

martes, 31 de mayo de 2011

Si ela pode...


Para os de 3º de ESO, si esta rapazao situa todos estes paíse , vos non podedes ser menos

Unha visión actual do tema do Pazo de Meirás

Non sei si vos sona o pazo de Meirás, situado nesta localidade pertencente ó Concello de Sada. Nos últimos meses, saiu moitas veces nos medios de comunicación pola polémica de si se abría ó público ou non se abría. Para poñervos en antecendentes, neste pazo era onde veraneaba o xeneral Franco coa súa familia. Dicir que antes, a construcción fora propiedade da escritora Emilia Pardo Bazán, que supoño que vos sona das clases de Literatura Galega. Pero volvamos ó da nosa asignatura, o pazo de Meirás é propiedade da familia do dictador pero hai unha importante protesta para que sexa de dominio público. De feito unha das netas de Franco, é unha das habituais dos programas de "cotilleo", Carmen Martínez Bordiu.A polémica ven dada porque o pazo foi financiado de xeito popular para darllo a Franco e agora a poboación, a sociedade reclamao.

Deixovos o enlace do video:

viernes, 27 de mayo de 2011

Os Beatles visitan España no 1965




O 1 de xullo de 1965 aterrizaban en Madrid os Beatles.Estes "catro melenudos" viñan para dar un concerto nas Ventase día e outro na Monumental de Barcelona dous días despois. A considerada mellor banda de música de todos os tempos tivo unha fría acollida no noso país, entre outras cousas, pola mala publicidade que lle deu o reximen franquista.Com ben sabedes, despois de ter lido e estudiado o tema, a dicatdura de Franco tivo no control da cultura e do pensamento, un dos princiapis piares para ter conrolada á poboación española da época.

viernes, 20 de mayo de 2011

Un mecanismo de propaganda diseñado polo reximen

Después de unos cuantos días sin actividad en el blog, creo que llega el momento de volver a ponerse con el blog. En el tema con el que estamos ahora en las clases de Historia, me parece muy interesante este video sobre el principal mecanismo diseñado por el regimen para la propagación de su partícula "modelo" de vida. Espero vuestros comentarios.

El No-Do (Noticiarios y Documentales) se creó por acuerdo de la Vicesecretaría de Educación Popular, el día 29 de septiembre 1942, como un servicio de difusión de noticiarios y reportajes, filmados en España y en el extranjero, "con el fin de mantener, con impulso propio y directriz adecuada, la información cinematográfica nacional". Se atribuyó al No-Do la exclusiva de la producción de noticiarios, y se decretó la obligatoriedad de su exhibición en todos los cines del territorio nacional, posesiones y colonias. Su primera proyección tuvo lugar el día 4 de enero de 1943 y así se mantuvo durante treinta y dos años hasta que, en 1975, dejó de ser obligatoria su exhibición.

Los archivos de No-Do están compuestos por tres clases de documentos: los archivos fílmicos, los registros sonoros del documento audiovisual y los documentos textuales.

jueves, 5 de mayo de 2011

Por fin...

DT
Toda a tarde corrixindo os exames de xeografía, cuns resultados para todos os gustos, como suele ser habitual neste tipo de probas. Mañán pola mañá, no recreo para os de 3º A e na súa hora para os de 3º B, dareivos os resultados. Para que a espera non sexa tan longa e para que sexa algo máis amena, deixovos este video doutro dos grupos españois que soan no mundo independente da música.


sábado, 30 de abril de 2011

Para o luns


Boas tardes a todos,sobre todos para os que estades atentos polo tema das pistas para o examen do luns. Antes de nada, comentar que non é necesario levar mapa. Xa está dentro do examen. Aclarado isto, varias cousas:

1º-Vendo algunhas libretas na clase de 3ºB, chamoume a atención a cantidade de apuntes e actividades que faltaban nesas libretas, tendo en conta a proximidade do examen.

2º-Moito coidado cos apuntes que tedes que facer vos e coas actividades. Repito, polo que puiden ver, non están todas e moitas sen corrixir. Varias das preguntas do examen, son actividades feitas e corrixidas na clase.

3º-Ollo cos romanos, dos cales falamos na clase nos dous temas.

4º-Coidado co abecedario e coidado coas provincias.

martes, 26 de abril de 2011

Para traballar o tema da Guerra Fría na clase de Historia

A continuación deixo material para ver o que nos toca no seguinte tema. Como supoño que saberedes todos, mañán non vamos a facer o examen, pois pola tarde tedes ensaio xeral para a representación do xoves. Mañán xa comentaremos a data da proba.

A punto de rematar o curso, cada vez estamos máis preto da época actual. No seguinte tema explicaremos a Guerra Fría, unha fase da Historia Contemporánea na que estivemos moi preto de que desaparecese o mundo, como iremos explicando pouco a pouco. Hai varias páxinas, con actividades para traballar este tema:
  • Librosvivos, da editorial do noso libro de texto, ofrece unha boa aproximación ó noso estudio.



lunes, 25 de abril de 2011

Por cortesía de Dani

Deixovos aquí as fotos da excursión sacadas por Dani, o noso cura. Darlle as gracias por estar con nos durante casi todo o día e moito ollo con Chefa, que ten ofertas da CNN para dar as noticias

De volta...


Xa preparados para o último esforzo do curso, para as últimas seis semanas de traballo, si ben este vai a ser duro, moi duro. E tanto porque o mércores xa temos o primeiro examen os de 4º de ESO. Mentras ledes as pistas, podedes oír un pouco da miña música e agradecer a Noe por ter preguntado o das pistas; si non é por ela, quedadesvos sin elas e neste caso teñen moita importancia.

O examen vai a ser un pouco raro; de momento teño sete preguntas cortas, aínda que me faltan un par delas para completar a "parte normal". A outra parte vai a ser co proxector e aquí veñen as pistas: polo menos hai doce imaxes do tema que van a entrar no examen. Para ter unha preparación perfecta da proba, debedes de ter moi claro o nome dos principais personaxes explicados na clase. Mañán falamos na aula...

sábado, 16 de abril de 2011

Excursión a Santiago

Último día de clase antes das vacacións de Semana Santa e excursión. Unha boa forma de comezar o periodo de vacacións. Tocou ir a Santiago, pero con certas novidades respecto a outras visitas á cidade do Apóstol. Comezamos o percorrido na praza do Obradoiro e de aí, ás cubertas da catedral. Divididos en dous grupos, ó meu tocounos unha boa guía, Laura, que nunha hora fixo moi interesante a visita. Da historia da catedral, fomos a algo máis recente, á Cidade da Cultura, situada no monte Gaiás. Salvo Dani, o cura, que nos acompañou durante o percorrido,para todos os demais era a primeira visita. Todos quedaron "maravillados" da "rampa" na praza principal do complexo. Tamén tivemos sorte co guía, Miguel Cajigal, da Coruña, que pese a hora (era o momento anterior a comida) mantivo mi vivo o interés de todos na visita.

Despois, todos a comer en Area Central; que prisas por entrar no MacDonald´s; algún valiente incluso comeu en dous sitios. O fin da excursión foi en Ponte Maceira, outro lugar ó que ningún fora e que a todos lles pareceu digno de visitar. Deixome de rollos e poño as fotos

jueves, 14 de abril de 2011

80 aniversario de la proclamación de la II República


Un buen artículo el que sale hoy en El Pais relacionado con este acontecimiento:

Cuídate de la derecha cuando es diestra y de la izquierda cuando es siniestra. El viejo aviso de los clásicos no salvó a la Segunda República española. Fue jubilosamente proclamada hoy hace 80 años pero acabó asfixiada por los extremistas hasta que el golpe de Franco terminó por cortarle la respiración. Por la derecha, por ejemplo, el conservador José Calvo Sotelo, que en septiembre de 1933 publicó un artículo tituladoEn torno al fascismo y en el que afirmaba: "Lo que todo ciudadano ansía es un Estado totalitario y apaciguador". ¿La razón de tales ansias? Que el régimen vigente desde el 14 de abril de 1931, legal y legítimo, era "de clase y, por ende, inepto y ruinoso". Por la izquierda, entretanto, el socialista Largo Caballero, que en la campaña electoral de abril de 1936 avisaba: si la derecha ganaba las elecciones habría que ir "a la guerra civil declarada".



Para este profesor de la Universidad Complutense de Madrid, durante años el error ha sido, más desde la ideológía que desde la historiografía, aplicar a la Europa que salió de la Primera Guerra Mundial el esquema derechas-izquierdas, progreso-reacción, fascismo-antifascismo. En su opinión, el enfrentamiento que de verdad imprimió un "sesgo característico" al siglo XX fue el que se dio entre demócratas y antidemócratas, ya fueran estos de izquierda o de derechas.

"De mi pequeña experiencia personal, puedo decir que un hombre como yo, por insignificante que fuese, había contraído méritos bastantes para haber sido fusilado por los unos y por los otros". Así describió el periodista Manuel Chaves Nogales en 1937 la situación de muchos como él, "pequeñoburgués liberal" y "ciudadano de una república democrática y parlamentaria". Fernando del Rey, por su parte, resume crudamente las tensiones a las que la "brutalización de la política" sometió a la Segunda República: la democracia pluralista no era "objeto de predilección mayoritaria entre la élite política española de los años treinta". Todo intento de consenso era considerado una claudicación. Para los extremistas, la República no era un fin -"un lugar en el que convivir, por imperfecto que fuera"-, sino un instrumento para fines superiores. Los extremos, afirma, no estaban ocupados por los más obvios: en España no había ni un movimiento fascista "fuerte" ni una opción comunista "capaz de abrir las puertas a un proyecto revolucionario de consideración". El cerco lo formó un cóctel de anarquistas y marxistas radicales, un catolicismo autoritario y antiliberal y un "pretorianismo militar jaleado por una minoría monárquica y fascista". Cuando los exaltados solo respetan las reglas del juego si les benefician, el adversario pasa a ser enemigo. Así, los discursos "moderados e integradores" apenas pudieron "hacerse hueco".

Palabras como puños está dedicado a los historiadores José Álvarez Junco y Santos Juliá y fueron ellos los encargados de presentar el volumen en la Fundación Ortega-Marañón de Madrid. Para Álvarez Junco, "el fracaso de los moderados explica el triunfo de los intransigentes". Esos moderados eran, con todos sus matices, gente como Alcalá Zamora, Lerroux Azaña y Besteiro. El autor de Mater dolorosa recuerda que incluso la parte de la izquierda que no era demócrata se vio obligada a defender la legalidad democrática durante la Guerra Civil, pero subraya que Palabras como puños, "un libro desprejuiciado y valiente", evita "el error de entender le República a luz de la guerra".

Santos Juliá, por su parte, lamenta que, en los últimos años, se haya perdido algo que su generación creía haber conquistado: la visión de la complejidad. Por eso critica la historiografía de brocha gorda: "Por un lado hay un bloque de pseudohistoriadores que responden como hicieron los vencedores: la Guerra Civil empieza en la República. Por otro, hay una visión beatífica que congela la República en el 14 de abril de 1931, un día lleno de alegría y esperanza. Suprimir de la República la visión de conflicto es devolver una visión falsa de los años treinta". Con todo, es rotundo: ni la guerra empezó en 1934 ni era inevitable: "La Guerra Civil no tiene su origen en la República sino en un golpe de Estado".

Fernando del Rey, que defiende una aproximación "fría, distanciada y académica" a los años treinta, sostiene que el libro que ha coordinado trata de huir tanto "de la glorificación exagerada" como de la "condena sin paliativos". Él subraya su simpatía por figuras como Clara Campoamor, el "mejor Azaña" y por medidas como la lucha contra el analfabetismo y otras reformas que, en los cinco años de vida republicana, "se fueron de la manos" por un problema de "ritmo y tiempo". Insiste, eso sí, en que "la República no fracasó, se la cargaron. La puntilla fue el golpe de Franco. Pero podía haber evolucionado de otra manera. Ahí están países que pasaron por grandes tensiones como Gran Bretaña, Holanda o la jovencísima República Checa".

martes, 12 de abril de 2011

Para os alumnos de 3º de ESO

Despois destes dous días de actividades co mapa de España, noto que hai certos problemas para localizar as comunidades autónomas e moitos coas provincias. Por tal motivo, deixovos este enlace para que repasedes o que estamos a facer na práctica do tema 9. Picade na imaxen e podedes acceder a unha serie de mapas cos que practicar.

Algo tranquilo para pasar a tarde do martes

Deixovos neste enlace un video dun artista pouco mediático, pouco coñecido pero cunhas cuantas cancións que merece a pena escoitar. Un bo xeito, un bo modo de comezar a tarde do martes a poucos días de comezar as vacacións.

viernes, 8 de abril de 2011

Para a práctica do luns

Na clase do luns toca rematar o tema para os alumnos de 4º de ESO e como sempre rematamos coa parte práctica. Como o luns xa traedes o ordenador para a asignatura de OIE, tamén o usaremos para a clase de Historia. Xa vos mandei a vosa conta de gmail os textos cos que vamos a traballar, pero por si algún non a abre, tamén vos deixo aquí o enlace dende o que os podedes descargar: http://www.congreso.es/consti/otras/historicas/index.htm

martes, 5 de abril de 2011

A Guerra Civil dende o punto de vista do Follonero

Poucos episodios da longa historia do noso país son tan controvertidos e tan polémicos como o da Guerra Civil (1936-1939). De todos os conflictos que vimos o máis perigoso é cando se produce unha loita fraticida, unha loita interna dentro dun país. Na complexa situación política que estamos a vivir, nos últimos anos, hai moita polémica, incluso entre reputados historiadores acerca dese conflicto que dividiu ó noso país en dous durante moitas décadas.

Si mirades na rede, tedes todo tipo de textos, videos, imaxes,..., pero deixo neste post a peculiar visión de dous ex-combatientes, entrevistados na Sexta polo Follonero



martes, 29 de marzo de 2011

Para traballar na parte práctica do tema 8 para os alumnos de 3º de ESO




O xoves, para os alumnos da clase de 3º A e o venres para os de 3º B faremos a práctica do tema 8, analizando o plano de calquera das cidades que vos poño nestes enlaces. Por tal motivo tedes as seguintes opcións:

a) Descargar o mapa e traballar con el no ordenador, sen necesidade de imprimir

b) Imprimir o mapa para traballar na aula.

Tamén vos deixo as guías de catro cidades, que nos facilitarán o traballo práctico.















Para máis información podedes ir á seguinte web:


jueves, 24 de marzo de 2011

Sobre a Restauración

Na clase do mércores pola tarde, explicamos o apartado do tema 8 referido á Restauración. Para completar o explicado na aula deixovos estes videos para que vos sirvan de axuda.Xa me diredes si vos serviron ou non








jueves, 17 de marzo de 2011

Catro e horas e corenta e tres minutos despois...

A primeira tarde de sol e ó igual que vos, toda a tarde na casa lendo exames, no voso caso estudiando. Casi cinco horas repasando as vosas probas e cun número que se repite na corrección: o dez. Pero ollo, no bo sentido, pois hai dez compañeiros que suben as súas notas, pero tamén no mal sentido, o número de suspensos.
Para facer máis amena a tarde, un video dun dos grupos que me gustan e que por certo tocan mañán na Coruña, no Playa.


O de Xapón ten moi mala pinta

Como ben sabedes, no tema anterior, no tema sete, explicamos e estudiamos o comportamento do país nipón durante a II Guerra Mundial. Si lembrades, rematabamos o tema co lanzamento das dúas bombas atómica sobre Hiroshima e Nagasaki, trsite epílogo para a guerra máis cruenta da historia. Si estades seguindo un pouco todo o que está pasando neste recuncho de Asia, todos os políticos e analistas, están a comparar esto co que estudiamos no tema sete. E todos coinciden, que Xapón está vivindo o seu episodio máis dramático dende o ano 1945.

Por si fora pouco o do terremoto e o do tsunami, o gran peligro, com ose ben alertado dende fai uns días é a amenaza nuclear. E penso, que o problema, non se vai a quedar en Xapón.


viernes, 11 de marzo de 2011

O seísmo de Xapón

Supoño que todo o mundo viu as imaxenes do seísmo que afectou a costa xaponesa no día de hoxe.Un realmente queda impresionado cos videos e coas imaxenes que andan pola rede. Deixovos un par de videos para ver a magnitude deste desastre natural.






jueves, 10 de marzo de 2011

Unha canción para rematar un día tristón


Band Of Horses - The Funeral por Runesword_14

Non todo vai a ser historia e non todo vai a ser estudiar. Deixovos esta canción, para min, a mellor das que levamos no viaxe a Madrid. Un pouco triste, ben é certo, pero moi apropiada para un día como hoxe.

Pistas para os alumnos de 4º de ESO


Toca facer o examen, que no caso dos alumnos de 4º de ESo non ten tanta importancia como para os de 3º de ESO. Por que? Pois porque neste trimestre fixemos un montón de actividades para nota: Abúsqueda do tesoro, Dipity, a Webquest, a práctica do tema 7,... Polo que a nota do examen non ten a importancia que vai a ter para os vosos compañeiros. Vamos as pistas: coidado co libro e coas actividades do libro, moi importantes para varias preguntas do examen. Para rematar, estes dous personaxes teñen o seu oco na proba do luns. Un é americano e outro inglés. Toca saber quenes son. Sorte....